چند دقیقه ای با Bioshock | به رپچر خوش آمدید!

رپچر، شهر رویاها

شروع هر بازی به گونه ای طراحی میشود که بتواند فضا را برای ادامه بازی آماده کند. بعضی از بازیها مانند Uncharted 2 شما را از همان ابتدا وارد درگیری میکنند. بعضی از آنها ابتدا به پیش زمینه داستانی میپردازند، مانند Assassin’s Creed 2. اما تنها تعداد کمی از بازیها هستند که بازیکنها را در فضایی احساسی و پر از ترس قدم گذاشتن به ناشناخته ها و در عین حال نشان دادن فضایی که بر کل بازی حاکم است، قرار میدهند. صحنه های آغازین Bioshock به جرات میتوان گفت یکی از بهترین و با جزئیات ترین صحنه های آغازین تاریخ دنیای بازیهای ویدیویی است.

بعد از سقوط هواپیما و گیر افتادن در وسط اقیانوس آتلانتیک کنترل بازی در اختیار شما قرار میگیرد و مجبور هستید تا ساختمان مرموزی که رو به رویتان است شنا کنید. در حالی که هیچ انتخاب دیگری ندارید وارد وسیله ای تیوب مانندی میشوید که شما را به اعماق دریا میبرد. ناگهان در تیوب فیلمی شروع به نمایش میکند. راوی آن، اندرو ریان (Andrew Ryan) نقشه های خود را توضیح میدهد که چطور او میخواهد شهری از همه نظر کامل بسازد که جدا از هر گونه مسائلی است که انسان های عادی به آن دچار هستند. این شهر به گفته ریان شهر رپچر (Rapture) است. رپچر در لغت به حالتی اطلاق میشود که انسان به نهایت لذت و خوشی میرسد.

درست بعد از تمام شدن ویدیو، شهری رویایی زیر آب نمایان میشود. ساختمان های بزرگ با پس زمینه دریای بیکران همه جا دیده میشود. برج های بیشمار با پنجره های بسیار، چنان جوی را به وجود آورده اند که نفستان را میگیرد. بعد از فهمیدن اینکه این شهر زیبا و بلند پروازانه لوکیشن اصلی اتفاق افتادن بازی است بیشتر هیجان زده میشوید. همینطور که با تیوب در شهر حرکت میکنید، قسمت های مختلف به شما معرفی میشود، نشانه های اقتصادی را میبینید که قبلا پر رونق بودند. هتل ها، سیگار فروشی ها، کازینو ها همگی با استفاده از تابلوهای نوری بزرگ در سطح شهر تبلیغ میشوند. همه چیز نوید آن را میدهد که این شهر، شهری زیبا و تکامل یافته است. اما چیزی آنطور که باید باشد نیست. هنوز نمیتوان دقیقا گفت چه چیزی ولی این حس به وجود می آید که مشکلی هست.

برای آنهایی که قبلا از بازی هیچ تریلر و تصویری ندیده بودند و هیچ پس زمینه ای از بازی نداشتند، دیدن این صحنه ها، شهری فوق العاده در زیر آب و دیالوگ های خوف برانگیز اندرو ریان، و در کل بلند پروازی آن صحنه خارق العاده است.

خلاقیتی که در ساخت چنین شهری به کار رفته بی نظیر است. رپچر ممکن است یاد آورد فیلم متروپولیس، محصول 1927 در آلمان باشد، اما با گردش در تیوب و دیدن رپچر میشود فهمید که این دو چندان شباهتی به هم ندارند. گروهی از ماهی ها، هشت پا ها و حتی یک نهنگ غول پیکر دریای خود را با رپچر سهیم شده اند. مشغول عبور از پل شیشه ای هستید که ناگهان موجودی بزرگ را میبینید که چیزی در دستانش دارد. این موجود که بعدها معلوم میشود Big Daddy است از همان اولین لحظاتی که با او ملاقات میکنید نشان میدهد که موجودی خطرناک و خوف انگیز است. ساختار بزرگ و مته مرگباری که به جای دست دارد،‌ با اینکه هنوز در مبارزات آن را ندیده ایم اما به خوبی احساس ترس را در ما به وجود می آورد.

این معما که رپچر کجاست به طرز استادانه ای در همان اولین لحظات بازی وارد ذهن بازیکن میشود. بقیه بازی هم به هیچ وجه در ادامه دادن این راه ناموفق نمیماند. حتی حال که 6 سال گذشته است، هنوز هم حس کنجکاوی ماها را تحریک میکند. تنها هر از چند گاهی شاهد بازیهایی هستیم که دیدگاه ما را نسبت به بازیها تغییر میدهند. بایوشاک یکی از آن معدود بازیها بود. تنها امید ما به Bioshock: Infinite است که دوباره خاطرات خوب نسخه اول را تکرار کند.