![TWD-S2-Screenshot1[1]](http://baziwood.ir/wp-content/uploads/TWD-S2-Screenshot11-235x100.jpg)
Remember Me اولین بازی استودیو Dontnod است که از اعضای سابق Criterion (سازنده Burnout و NFS: Hot Pursuit)، یوبیسافت و EA تشکیل شده. این بازی که در ابتدا با اسم Adrift شناخته میشد و قرار بود تنها برای PS3 منتشر شود، به دلیل اختلافاتی که بین سونی و این استودیو به وجود امد برای مدتی به کما رفت تا اینکه Capcom حقوق بازی را خرید و اعلام کرد این پروژه را با نام Remember Me به صورت مولتی پلتفرم منتشر خواهد کرد. Remember Me یک بازی آینده نگرانه با ایده های جدید و جالب است که در نگاه اول همه چیز خوب به نظر میرسد اما آیا سازندگان در اجرای همه این ایده ها موفق بوده اند یا حق با سونی بوده است که قید اختصاصی بودن این بازی را زد؟
عکس یادگاری نیلین در کنار برج ایفل در سال 2084 در پاریس جدید!
Remember Me در سال 2084 و در نسخه آینده نگرانه‌ی پاریس جریان دارد. شرکت Memorize موفق شده به تکنولوژی دست یابد که با کاشت ان در مغز میتوان حافظه های شخصی را دستکاری کرد. برای مثال حافظه های بد را از بین برد و یا حافظه های خوب خود را به اشتراک گذاشت تا دیگران هم آن را تجربه کنند. افرادی که بیش از حد از این قابلیت استفاده کرده اند و در بازی معتادین حافظه خوانده میشوند به موجودات جهش یافته ای تبدیل شده اند که تقریبا نصف دشمنان بازی را تشکیل میدهند. گروهی به نام Errorist ها هم مخالف سیاست ها و کارهای شرکت Memorize بوده و قصد دارند این شرکت را نابود کنند. نیلین (Nilin)، شخصیت اول بازی هم عضو گروه Errorist ها بوده و در اوایل بازی باید از زندان فرار کند. یکی از اولین چیزهایی که جلب توجه میکند همین دختر بودن نیلین و به ویژه سیاه پوست یا بهتر است بگویم سبزه پوست بودن او است. نیلین که در اوایل بازی و در زندان، قرار بود تمام حافظه اش پاک شود توسط فرد مرموزی به نام اج (Edge) فراری داده میشود. نیلین قابلیت های خاصی مانند تغییر دادن خاطرات و دزدیدن خاطرات دیگران را دارد و باید در طول بازی دریابد که چه هویتی دارد و اینکه اج کیست که او را کمک میکند. داستان بازی نسبتا خوب است ولی هیچ وقت نمیتواند به پتانسیل واقعی خودش که با فضاسازی خوب اولیه احساس میشود، دست یابد.
به لطف سبک و فضای بازی که سایبرپانک (Cyberpunk) و آینده نگرانه است، محیط های پاریس جدید (Neo-Paris) به شدت چشم نواز و پرجزئیات است و یکی از نقاط قوت بازی محسوب میشود. خیابان ها و مغازه های پرجزئیات در یک طرف و ساختمان های بلند در طرف دیگر شمارا مجبور خواهند کرد در بسیاری از محیط های بازی همه چیز را ول کنید و یک دور همه مناظر زیبای شهر را تماشا کنید. البته آنچه ناامید کننده است این است که شما هیچ وقت این امکان را ندارید که آن محیط ها را آزاده بگردید و باید به مسیر خطی و بعضا باریکی که سازنده ها تعیین کرده اند بسنده کنید.
طراحی محیط های پاریس جدید چشم نواز است
گیم پلی بازی ترکیبی از سبک های مختلف است. گاهی مشغول پرش از این سکو به آن سکو خواهید بود که البته حرکات محدودی برای این کار تعبیه شده و گاهی مشغول مبارزه با دشمنان مختلف به سبک بتمن خواهید بود که البته تفاوت ها و نوآوری هایی هم در آن وجود دارد. مهمترین بخش گیم پلی بازی بخش تغییر خاطرات بعضی از شخصیت های بازی است که شاید بتوان گفت بهترین و لذت بخش ترین بخش کل بازی است. در این بخش که Memory Remix نامیده میشود باید ابتدا صحنه ای از خاطرات اشخاص مختلف را ببینید و سپس با به عقب کشیدن آن، تغییراتی در اشیای مختلف دهید که باید باعث تغییر سرنوشت آن صحنه شود؛ برای مثال باید باعث شکسته شدن شیشه ای شوید، کلتی را اماده شلیک کنید و یا کمربند ایمنی شخصی را باز کنید. البته این تغییرات تنها باعث میشود ذهن شخصی که در خاطرات او این تغییرات را به وجود اورده اید آنطور فکر کند و در واقع هیچ تغییری در دنیای واقی به وجود نمی‌اید. به عبارت دیگر اگر در ذهن یک نفر خاطرات را طوری تغییر دهید که به کشته شدن شخصی منجر شود تنها آن شخص فکر خواهد کرد که آن شخص مرده در حالی که چنین اتفاقی در دنیای واقعی نیوفتاده است. این تغییرات خاطرات نقش مهمی در داستان بازی ایفا میکنند و بسیار لذت بخش هستند.
تفاوت ها و نو آوری هایی که در بخش مبارزات به انها اشاره کردم ایده های جالبی هستند ولی با کمی کار بیشتر میشد تنوع بیشتری به آن بخشید. این نو آوری بخش ساخت کمبوهای دلخواه خودتان است. به طور کلی تنها چهار قالب کمبو وجود دارد که شما میتوانید حرکات آن را عوض کنید که چندان در شلوغی صحنه مبارزات بازی این تفاوت ها حس نمیشود. شاید اگر این حرکات که در بازی Sensen نامیده میشود تنوع بیشتری داشت و زود به زود آزاد میشد و نیز قالب کمبوهای بیشتری هم وجود داشت بهتر میشد. در کل چهار Sensen در بازی وجود دارد که میتوانید آنها را در قالب های کمبو جاسازی کنید، برای مثال بعضی از آنها باعث بازگردانی سلامتی نیلین میشوند یا بعضی دیگر از آنها باعث چندبرابر شدن اثر Sensen های قبلی خود میشوند. همچنین با پر کردن نوار تمرکز نیلین با ضربه زدن به دشمنان و حتی ضربه خوردن از انها میتوان از 5 قدرت ویژه هم استفاده کرد؛ این قدرت های ویژه شامل نامرئی شدن، بمب گذاشتن روی دشمنان و یا دوست کردن دشمنان روبات و… میشود که بعد از هر استفاده باید مدت زمانی را صبر کرد تا دوباره قابل استفاده شوند. (پیشنهاد: راهنمای بخش Combo Lab و مبارزات بازی Remember Me) در کل سازندگان بسیار سعی کرده اند که با اضافه کردن ریزه کاریها و بخش های مختلف به مبارزات بازی از تکراری شدن آن جلوگیری کنند و تا حدودی موفق بودند ولی میشد بهتر از این هم کار کرد. در قسمتی از بازی هم قابلیت شلیک به دشمنان نشانه گرفته شده را نیز به دست خواهید یافت که Spammer نام دارد. از این وسیله در مبارزات و برای آسیب رساندن به دشمنان روباتی و نیز برای باز کردن درها یا جابه جایی اشیا استفاده میشود.
محیط های داخلی بازی نسبت به محیطهای بیرونی چندان جالب نیستند
هرچه بیشتر به انتهای بازی نزدیک تر میشویم مشکلات بازی بیشتر مشخص میشوند. دوربین بازی که سوم شخص است به دلیل باریک بودن بیش از حد بعضی از صحنه ها مانع قدرت مانور کافی میشوند و این وقتی دردسر ساز میشود که با یک Boss مشغول مبارزه باشید و شاید مجبور شوید مانند من درجه حساسیت موس را بالا ببرید تا سریع از شر زاویه دوربین های بد خلاص شوید.
Remember Me بازی خوبی است که تناسب ندارد؛ بعضی از جنبه های ان مانند طراحی محیط بسیار خوب است و معلوم است روی انها کار شده و در عوض بعضی دیگر از جنبه های آن ناقص است. به خاطر محیط های چشم نواز آن پیشنهاد ما این است که حتما آن را امتحان کنید و با کمی اغماض خواهید توانست نکته های منفی بازی را نیز تحمل کنید و نهایتا از بازی لذت ببرید. نیلین شخصیت جالبی است که برخلاف شکل ظاهری اش که ایرانی پسند (!) نیست ارزش آن را دارد که با او همراه شوید.
به نظرم نقد کاملا منصفانه ای هست و در عین کوتاه بودن به تمام جوانب هم پرداخته شده؛ بر خلاف موج بدی که در رابطه با این بازی خوب راه افتاده و بعضا نمرات عجیب و غریبی در نقدهای بازی می بینیم.
چیزی که بیشتر از همه برای من جالب بود محیط و داستان بازی بوده. البته گیم پلی بازی هم خوب هست ولی به خاطر این که Dontnod انتظارات ما رو از بازی با مصاحبه هاش بالا برده بود گیم پلی در عین خوب بودنش بعد از مدتی توی ذوق می زنه! امیدوارم این اشتباه بزرگ رو در معرفی عنوان های بعدیشون مرتکب نشن.
منتظر داستان بازی هستیم. 😉 من تقریبا چیزایی فهمیدم ازش نه کامل 🙁
اومدم D: کف جیغ هورا :))) 😡 :)) x:
این بازی لایق امتیاز 4
اقا حسین یه مطلب هم در مورد بازی dead pool بنویس خیلی بازی قشنگیه اگه خودتم بازی نکردی بهت توصیه می کنم که حتما بری بازی کنی چون واقعا هم باحاله هم خنده دار
اگر وقت کردم باشه…
دیالوگ های deadpoolرو همش رو بزارید لطفا.
سعی میکنم گلچین شوخی هاشو قرار بدم
سلام
لطفا اموزش انلاین بازی کردن بازی Mortal Kombat Komplete Edition رابگذارید.
با تشکر
باشه آموزشش اومده و منم به زودی میذارم
به نظر من هم لذت بخش ترین و خلاقانه ترین بخش بازی رمیکس کردن حافظه سوژه ها بود!
اره ولی حیف که کم بودن
درسته که موقعیت های رمیکس حافظه کم بودند و کلا به پنج مورد در طول بازی می رسید اما هر موقع داستان به اوج می رسید به رمیکس کردن حافظه سوژه ها می رسیدیم. اگر بیش تر از این می شد بیم اون می رفت که جذابیتش رو از دست بده.
البته اگر اتفاق خاصی نیفته پیش بینی و انتظار خود من این هست که با توجه به موفقیت نسبی از دیدگاه منتقدان امکان ادامه بازی قطعا وجود داره. مخصوصا با توجه به پتانسیل های بسیاری که این بازی داره. و ادامه یعنی یه بازی بزرگتر و طولانی تر با گیم پلی بیشتر.
شخصا دوست ندارم مکانیک رمیکس کردن حافظه ها تغییری داشته باشه.
راستی چقدر خوب شد که همکاری سونی با Dontnod ادامه پیدا نکرد و ایده اولیه بازی که مربوط به گرم شدن کره زمین بود با تغییر ناشر بازی به Capcom به چیزی که می بینیم تبدیل شد. در غیر این صورت با یه داستان تکراری و کلیشه ای دیگه رو به رو می شدیم و دیگه
این چنین پتانسیل هایی برای خلق یه IP جدید و باب طبع وجود نداشت.
از همین فرصت استفاده و در صورتی که از ایده و داستان بازی خوشتون اومد شما رو به خوندن رمان فوق العاده 1984 نوشته جورج اورول (George Orwell) دعوت می کنم. نویسنده توانایی که از دیگر آثار اون میشه به کتاب “مزرعه حیوانات” اشاره کرد. اورول کتاب 1984 رو در سال 1949 نوشت، یعنی در زمانی که جنگ جهانی دوم به تازگی پایان یافته بود و جهان خطر تسلیم شدن در مقابل قدرت ظالم و
استبدادگر را به خوبی احساس کرده بود و چه بسا خود را برای گردن نهادن به ظلم و استبداد آماده کرده بود.
در تاثیرگذاری اورول و این کتاب همین بس که برای توصیف توتالیریسم و نظام های سرکوب گر به صورت خلاصه از اصطلاح “جهان اورولی” استفاده می کنند.
اگر بدونین که اورول این داستان را با چه مشقت و در چه وضعیت جسمانی نوشت بی شک به اراده و تلاش او غبطه خواهید خورد و این نویسنده فوق الهاده به یکی از نویسندگان محبوب شما تبدیل خواهد شد. به طوری که بسیاری بر این عقیده هستند دلیل مرگ زود هنگام اورول در سن 46 سالگی تالیف مصرانه و بی وقفه این کتاب در شرایط بد محیطی و جسمانی، و البته معالجه دیر هنگام بیماری‌اش هست.
با یه جستجوی ساده در گوگل ترجمه فارسی و حتی نسخه صوتی به زبان فارسی کتاب های فوق رو می تونید به راحتی دانلود کنید.
از مدیوم سینما هم میشه فیلمEternal Sunshine of the Spotless Mind با بازی جیم کری و کیت وینسلت رو نام برد. داستان فیلم در مورد زن و شوهری هست که با مراجعه به مرکز خاصی تمایل دارن خاطرات تلخ زندگی مشترک و جدایی شون رو از ذهنشون حذف کنند. اما همون طور که انتظار میره و قابل حدس هست تصمیم برای انجام این کار و پذیرفتن عواقبش ابدا آسون نیست. چون پاک شدن خاطرات
یعنی پاک شدن هویت و …
اگر فرصت شد حتما یه مطلب در رابطه با داستان بازی Remember Me و منابعی که ازشون استفاده کرده به صورت مفصل می نویسم.
بیم اون میره که حوصله نکنید مطلب رو تا انتها بخونید پس مطلبم رو همین جا تموم می کنم. در انتها فقط به این موضوع اشاره کنم که از انجام این بازی بسیار لذت بردم و کفه‌ی نکات مثبت بازی بسیار سنگین تر از کفه‌ی نکات منفی بازی هست. بنابراین در بازی کردن این عنوان هیچ شکی نداشته باشید.
واقعا خیلی خوب نوشتی و علاقه مند شدم و ازت تشکر میکنم که وقت گذاشتی و نوشتی.
داستانش رو اگه نوشتی حتما با اجازه خودت و به اسم خودت میذارم تو سایت تا همه استفاده کنن
خوشحالم که از مطلب خوشت اومده.
اگر فرصت کردم حتما این کار رو خواهم کرد.
“شاغل بودن + زندگی متاهلی + تحصیلات در مقطع ارشد + کلاس های زبان و …” فرصت زیادی برام باقی نگذاشته. ولی حتما یادداشت برداری‌هام موقع بازی کردن رو در اختیار شما قرار میدم.
البته در ساعات کاری هم هست زمان هایی که بشه وقت گذاشت مثل همین مطلب قبلم که نوشتم.
بابت چند ایراد نگارشی مطلب قبلی هم عذرخواهی می کنم. علیرغم بررسی چند باره با توجه به کمبود وقت از دستم در رفت.
سلام.د.ستان میتونن کمک کنن.من تو اپیزود 4 با باس مشکل دارم همون زنه، آخرش که میرسه میگه مشت بزن و پا بزن.چهارمین چیزی که میگه بزن پرش هست اما هرچی میزنم اون جا رو رد نمیکنه و میزنتم زمین.ممنون
اره چهارمیش پرش هست ولی نمیدونم چرا رد نمیکنه چون باید بکنه! مطمئنی space رو میزنی؟ شاید کلیدشو عوض کردی یا اینکه باید پشت سر هم بزنی یا نگهش داری کلیدو؟
ببخشید اولین جایی که حافظه هارو می خواهی تغییر بدی باید اون یارو رو که رو تخت خوابیده با استفاده از اون دکتره بکشی بعد که بهت می گه برای جلو عقب کردن باید چی کارکنی بعد میگه باید بکشیش اونجا باید چی کارکرد یا چه دکمه ای رو زد فکر کنم به اون دستبند دست راستش مربوط باشه تو xbox 360اگر کسی می دونه لطفا راهنمایی کنه.
اونجا باید کاری بکنی که دکتر مریض رو بکشه. وقتی صحنه داره پخش میشه بعضی جاها یه قسمتایی از صحنه برفکی میشه که باید صحنه رو نگه داری و فعالش کنی. باید چند تا از این قسمت های برفکی رو پیدا کنی و با ترکیب درست مرحله رو رد کنی
دیگه بهتر از این نمیتونم توضیح بدم
ایرانی پسند !؟؟؟
هههه
خنده دار مینویسی داداش
ایرانی پسند چیه دیگه
اتفاقا قصدم همین بود که خنده دار باشه. ایرانی ها معوملا از سیاه ها خوششون نمیاد :دی
من تا مرحله 4 رفنم خیلی خوشم نیود
اون اول پاریس رو نوشتی پارس تصحیح کن
ممنون اصلاح شد
سلام به همه دوستای گل من تو این سایت تازه واردم لطفا بهم کمک و راهنمایی کنید.
با تشکر
خوش آمدی! چه کمکی می تونم بکنم؟ مشکلی داری؟
طراحی زیبا.افکت های مناسب.
نابود کردن پتانسیل بازی
4.5
اگه از اون دست از گیمرهایی هستید که هر روز یه بازی نصب می کنید و چند روز بعد هم حذفش میکنید حتما این بازی رو امتحان کنید.اما اگه مثل من دوست دارید خودتون رو غرق در یک بازی کنید و تا اتمام یک بازی به چیز دیگه ای فکر نکنید این بازی نمیتونه خیلی براتون خوب باشه.مرا بخاطر بسپار در ابتدا با محتوی و داستانی که داره استارت خیلی خوبی رو میزنه اما درست مثل سقوط یک آسمانخراش،هرچقدر که در بازی پیشروی می کنید کمتر به ادامه دادن بازی مایل میشید و به نوعی بازی به پایین کشیده میشه.مشکلی که اگر وجود نداشت مسلما میتونست نام این بازی رو در ذهن گیمرها هک کنه.تمام پایه و اساس بازی،از مبارزات تا رفتن به ماموریت ها و انجام کار ها همه تقلیدی از عناوین دیگه هستند و این مساله در بازی باعث میشه ارتباط گیمر با بازی کم رنگ باشه.