امیدی برای طلوع دوباره | پیش نمایش Dragon Age III: Inquisition

در بستر تاریخ، همواره نقاط روشنی به چشم می خورند.نقاطی که با نزدیک شدن هر چه بیشتر به آن ها، گوهر بی نظیری کشفیدن پیدا می کند که با متحیرکردن دربرگیرنده ی خود، در نهایت باعث الهام و احیایش توسط او می شود.همانطور که طی یک دهه گذشته، Baldur’s Gate متولد شد؛ و با عرصه سری Bhaalspawn Saga خود، باعث احیای ژانر CRPG با قابلیت Pause و تاکتیک ریزی شد که تا آن زمان تا حدودی از چشم ها دور مانده بود.به دنبال این جرقه و انتشار دنباله ی آن در قالب expansion با نام BG : Tales of the Sword Coast، حماسه ای جدید در تاریخ بازی های نقش آفرینی خلق شد.حماسه ای که با انتشار شاهکاری همچون Baldur’s Gate 2 به حقیقت پیوست؛ عنوانی فراموش نکردنی که نظیر آن در میان انبوه عناوین انتشار یافته تا کنون، کمتر دیده می شود.

افسانه ی Baldur’s Gate 2، افسانه ای ماندگار بود که هیچ گاه به پایان نرسید..و همین نیز دلیل سازندگان آن، Bioware بر این شد که راه Baldur’s Gate را در عناوین جدیدتر و مدرنیزه شده تری نیز ادامه دهند.همین بود که حدود چهارسال پیش، عنوان جدید Bioware با نام DragonAge : Origin به بازار راه یافت… شاهکاری روایی که با ورود خود، همچون آب داغی بر دنیای رو به سرد رفته ی بازی های نقش آفرینی پاشیده شد.دنیایی فانتزی و در عین حال حماسی، به همراه روایت فوق العاده و نقش نمایی متحیرکننده کاراکترهای بازی در طی داستان و در نهایت ترکیب المان های نقش آفرینی کلاسیک عناوینی همچون Baldur’s Gate و NeverwinterNights در قالب درون مایه ای پیشرفته برای طرفداران بازی های نقش آفرینی اما در عین حال همانقدر ساده، کاربردی و وابسته به نماها برای جذب مخاطبان جدید، DA: O را به عنوان منحصر به فردی در دنیای CRPG تبدیل کردند که تا آن زمان، بسیاری انتظارش را می کشیدند.

موفقیت این عنوان تا جایی ادامه داشت که بهترین نمرات را از سخت گیرترین منتقدان دریافت کرد؛ و سبب شکل گرفتن انجمن بزرگی از طرفداران حرفه ای و غیرحرفه ای شد که مشتاقانه به دنبال ادامه ماجرا بودند…ادامه ای که صدای آن پس از گذشت مدت کوتاهی به گوش رسید.همه چیز در ابتدا حساب شده به نظر می رسید.ادامه ای برای بازی محبوب Bioware که آن را به مرحله جدیدی از مبارزه و تجربه دنیای فانتزی تاریکش دعوت می کرد.اما نگرانی های اولیه نیز از همین جا شروع شد.طراح اصلی بازی، Mike Laidlaw، خواسته خود را مبنی بر عملی کردن تغییرات بزرگ در بخش های مختلف بازی، به ویژه سیستم مبارزه، عملی کرد.عامل اصلی که سبب شد DragonAge2 پس از انتشار، به فهرست ناامیدکننده ترین بازی های سال بپیوندند؛ عنوانی که حتی ارزش دربرگرفتن نام DragonAge را نیز به خود نداشت.با این وجود، نوشته ای که در حال خواندن آن هستید؛ هدف آن را ندارد که از موفقیت شاهکاری چون Dragon Age: Origins و یا شکست Dragon Age 2 سخن بگوید؛ بلکه قصد دارد شما را با ادامه حماسه نوسانی Bioware، نسخه سوم از سری با نام Inquisition آشنا کند.

اولین نکته ای که درمورد DA: Inquisition جلب توجه می کند؛ علاوه بر multi-platform بودن، multi-generation بودن آن است.به آن معنی که EA برای انتشار آن برای کنسول های نسل بعد نیز برنامه ریزی کرده است.برای جست و جوی علت این اشتیاق، علاوه بر دلایل مالی مربوط به سیاست های EA، اظهاراتی نیز از برخی سران Bioware همچون Aaryn Flynn به گوش رسیده، مبنی بر آن که طراحی نسخه سوم، فارغ از این که مستلزم تکنولوژی جدید باشد یا نه، با آن بسیار سازگار است و به وسیله آن توانایی هنرنمایی بیشتری را دارد.از آن جا که از گذشته های دور، ادعاهای پیش از انتشار EA و برخی زیرمجموعه هایش تمامی ندارد و از سوی دیگر عملکرد DragonAge 2 بر خلاف ادعاهای قبل از انتشارش، بسیاری از طرفداران و مخاطبان سری نسبت به چنین حرف و حدیث هایی بی تفاوت هستند.با وجود این ها، پروسه ساخت Inquisiton حدود دو سال است که در جریان می باشد و تیمی که در حال کار روی آن است، عموماً متشکل از طراحان اصلی سری به همراه تعدادی از افراد مستعد جدید است که با دقت و مهمتر از آن، مراقبت بسیاری مراحل ساخت را طی می کنند.علت این مراقبت، از واکنش گروه قابل توجهی از فن های قدیمی سری بازی های Bioware به همراه مخاطبان جدید نسبت به DragonAge2 ناشی می شود که نتیجه به دست آمده در Inquisiton را بسیار حساس می کند.نتیجه ای که می تواند با بازگشت به ریشه های نسخه اصلی، سری را از سقوط نجات دهد و یا با ادامه مسیر نوآوری های غیرمتعارف، شکست را حتمی کند.هم اکنون و با توجه به اظهار نظر افراد مختلفی که در ساخت این نسخه تاثیر دارند؛ تمامی تلاش ها براین است که تا حد ممکن، ساخت Inquisiton مخاطب محور باشد.به طور کلی، خوشحال کننده ترین خبری که تا کنون می توان از این نسخه داد، آن است که بازخوردهای مختلف فن های بازی به شدت جدی گرفته شده است؛ امری که سبب می شود نسبت به نوآوری های احتمالی بازی نیز امیدواری داشته باشیم.

در مکانی که هم اکنون قرار داریم؛ اطلاعات و جزئیات زیادی از بازی منتشر نشده است.اما این موضوع که Bioware قصد دارد به خواسته های طرفداران خود در مورد Inquisiton عمل کند، جای امید دارد.در این نقطه، سوالی مطرح می شود که شاید بسیاری از کسانی که به تازگی با DragonAge آشنا شده اند، آن را مطرح کنند.خواسته طرفداران بازی دقیقاً چیست؟ چه عاملی بود که باعث موفقیت DA: O و شکست نسخه دوم شد؟ DragonAge2 فاقد چه چیزی بود که سبب ناامیدشدن همه شد؟ و آیا ویژگی هایی که قرار است در Inquisiton اعمال شوند با خواسته طرفداران مطابقت کامل دارند؟ در پاسخ به این سوال ها، اولین نکته ای که به چشم می خورد، مطرح شدن اعمال نوآوری است؛ اما در قالب ویژگی هایی که با فلسفه ساخت سری کاملاً در تضاد اند.سری بازی که هدف اصلی آن ادامه دادن راه بازی هایی همچون Baldur’s Gate و NeverwinterNights است، هیچگاه نمی تواند داستانی سطحی و مضحک بدون انتخاب های مهم داشته باشد.هیچگاه نمی تواند به سطح سفارشی سازی نزدیک به صفر برسد.هیچگاه نمی تواند نبردهای غیرتاکتیکی و بی اصل و نصب داشته باشد.. و در نهایت هرگز نمی تواند بازی باز را محکوم به تجربه دنیای بسته ای کند که به او تحمیل می شود.برگرفته از همین دلایل، محتاط بودن سازندگان در ساخت نسخه سوم برای پرهیز از خلق دنیایی بسته، امری بدیهی است.Aaryn Flynn در این رابطه، به مغایر بودن Inquisition با ویژگی های بازی قبلی، صریحاً اشاره می کند.با این وجود، ویژگی های بازی بیشتر شبیه ترکیبی از ریشه های بازی اصلی با تغییرات اصلاح شده نسخه دوم هستند.داستان بازی بر خلاف نسخه اصلی، دارای ریشه نیست و فاقد از هرگونه داستان سرایی در قالب ریشه ای ( Origins ) می باشد؛ عاملی که جزو مهمترین دلایل موفقیت نسخه اصلی بود.شاید بتوان گفت ناامیدکننده ترین نکته ای که تا کنون در مورد Inquisition می دانیم، آن است که محوریت داستان بازی، همچون نسخه دوم به یک قهرمان برمی گردد که از نژاد انسان است.در نسخه سوم، خبری از ریشه ها، Dwarf ها و Elf ها نیست.اما با این وجود، وعده سازندگان مبنی بر دارا بودن داستانی بسیار گسترده تر از نسخه دوم جدی است؛ داستانی که در درجه اول، می توان به مضحک نبودنش (!) امیدوار بود.صرف نظر از داستان، دیگر عامل مهمی که تمامی فن های بازی نگران آن هستند، سیستم مبارزه است.مبارزه ای که نسخه اصلی را به یک شاهکار، و بازی بعد از آن را به یک فاجعه تبدیل کرد.می توان گفت حساس بودن سازندگان در این مورد، خواسته عاجزانه تمامی مخاطبان سری است.به همین دلیل نیز تا کنون اطلاعات زیادی از مبارزه های بازی منتشر نشده است و فقط به این نکته بسنده شده که مبارزه در Inquisition، ترکیبی از پیشروی تاکتیکی نسخه اول به همراه اکشن و هیجان قابل قبول است؛ که باز جای نگرانی دارد.

تقریباً تمامی کسانی که نسخه اصلی را تجربه کرده اند؛ در مورد طراحی هنری و جلوه های بصری آن نظر مشترکی دارند.بدون شک زیباترین مکمل داستان سرایی فوق العاده DA: O، طراحی هنری آن بود.طراحی هنری که حماسه بازی را قابل احساس می کرد.با وجود این که جلوه های بازی از نظر فنی، نسبت به بازی های سرشناس در این زمینه حرفی برای گفتن نداشت؛ این طراحی محیط، کاراکترها، باس ها و صحنه های بازی بود که جلوه اش را منحصر به فرد می کرد.در مورد Inquisition، سازندگان از موتور جدیدی بهره گرفته اند که نسخه بهینه شده ای از موتور قدرتمند Frostbite2 می باشد و قصد دارد دنیای DragonAge را گسترده تر، پویاتر و زیباتر نشان دهد؛ در عین حالی که عوامل تاثیرگذار محیط بر گیم پلی همچون سفارشی سازی را بهتر می کند.

در کل و با توجه به اطلاعات محدود منتشر شده از بازی، تنها می توان امیدوار بود.امید به طلوع دوباره خورشیدی که در گذشته نه چندان دور همه را به حیرت واداشت.