تکرار شیطان کشی | نقد و بررسی DmC: Devil May Cry

سبک ها در صنعت گیم چند شاخه اصلی دارند که سبک H&S از شاخه های بسیار پرتحرک ان محسوب میشه و گیم پلی ان با ترکیبی از چندین المان مختلف که همگی در راستای تحقق این تحرک بالا به کار میره. در دهه گذشته در این سبک ما با اثر استاد کامیا یعنی Devil May Cry روبرو شدیم اثری با جاذبه همراه با داستان و گیم پلی منحصر به فرد که بخش اعظمی از این جاذبه را شخصیت اصلی این بازی به دوش میکشید.

بعد از مدتها انتظار و فراز و نشیب هایی که بر سر این سری بازی افتاد 3 سال پیش ساخت ادامه این سری به دور از دستان کامیا بر دوش استدیو Ninja Theory افتاد و این استدیو در اولین گام خود اقدام به تغییر چهره شخصیت اصلی این سری پرداخت اعتراضات فراوان برای این مورد در نقاط مختلف دنیا این استدیو را بر ان کرد تا اقداماتی برای راضی کردن این هواداران انجام دهد و در عکس العمل بعدی این استدیو با شاره به ریبوت داستان بازی و پرداختن به داستان قبل از رویدادهای تمام این سری میشه گفت توانست رضایت بخشی از ملت هوادار این سری را جلب کند اما ما می خواهیم ببینیم ایا سوای چهره دانته این استدیو توانست اوضاعی را که کاپکام بعد از قسمت چهارم به وجود اورد جمع وجور کرده و و سروسامانی ببخشد یا یک عقب گرد دیگر در این سری را شاهد هستیم.

گرافیکی هنری

شیطان می گرید یعنی سرعت یعنی هیجان کار و این اصالت در بازی وجود دارد بازی مثل گذشته از همان ابتدا با شمشیر ربلیون دانته اغاز می شود و رفته رفته با توجه به نیازهای مراحل ، در بازی سلاح های جدید و امکانات جدید برای ما داده می شود و در کنار اینها کمبوهای متنوع و مختلف حتا ترکیبی در اختیار ما قرار داده می شود دانته همانند گذشته دو اسلحه زیبای خودش را نیز همراه دارد و در ترکیب کمبوها می توان به خوبی از سلاح های سرد و گرم استفاده کرد سرعت انجام کمبوها کاملا به گیمر بستگی دارد و رفته رفته با تمرینات زیاد می توان در انجام انها ماهر تر شد و لذت برد زیرا که تنوع بسیاربالایی برای هر کدام از سلاح ها و ترکیب انها در بازی گنجانده شده است. هر چقدر ماهر شدن بیشتر لذت بیشتر و در عین حال حساسیت بیشتر را باعث می شود تمامی اینها با دو سیستم مجزای بهشتی یا فرشته و جهنمی یا شیطانی که به صورت سلاح در اختیار ما قرار می گیرند تحقق می یابد که سلاح های بهشتی به حسی سرد بوده و سلاح های جهنمی با جسی گرم و اتشین در اختیار ما هستند در کنار اینها به مرور دو نوع اسلحه جدید برای ما داده می شود.
ترکیب این همه امکانات در بین بازی در زمین و هوا همراه با تعداد زیادی دشمن که هر کدام به مرور با تنوع خاص و استراتژیک خاص خودشون کشته می شوند بسیار لذت بخش هستش در واقع NT توانسته روح اصلی این سری را به خوبی در رگه گیم پلی بازی وارد کند و سرعت و هیجان کار با سلاح ها با دشمنان متنوع را افزایش دهد هر نوع دشمن یا اهریمن در بازی با شیوه متداولی کشته می شود اما طبق رسم این سبک به مرور دشمنانی ظاهر می شوند که نه تنها چالش گیم پلی را افزایش می دهند بلکه باید توسط یکی از سلاح های خاص از بین بروند و استفاده از سلاح دیگر کاربردی نخواهد داشت این مورد خاص زمانی پرتنش تر و هیجان انگیز تر می شود که مجموعه ای از دشمنان که هر کدام با یک شیوه خاص از بین می روند در کنار هم ظاهر می شوند و میدان نبردی سهمگین را به وجود میاروند اما این روند مختص دشمنان نیست وکاربرد سلاح ها برای باز کردن درهای مخفی نیز به کار می رود در جای جای بازی درهایی مخفی وجود دارند که در خود ایتم های مختلفی را قرار دادند و می توان با گشت و گذار در راه های مختلف بازی به انها دست یافت. البته این راه های مخفی انچنان سردرگم کننده نیستن و اکثر انها بسیار سرراست هستند و فسفر زیادی نمی سوزاند این فسفر در کلیت بازی نیز انچنان به کار نمی رود بازی روند بسیار خطی داره که به جز یک مورد انچنان نیاز به حل پازل و تفکر برای گیمر ندارد و سرراست است. طبق روال این سری در بازی اپدیت هایی نیز تعبیه شده که با پیش رفت در بازی و جم اوری ایتم ها می توان اقدام به اپدیت کرد. این اپدیت ها توسط Orb هایی صورت میگرد که در قسمت های قبلی این بازی نیز وجود داشت اورب های قرمز ، سفید و سبز رنگ که به وفور در بازی یافت می شوند و با از بین بردن هر دشمن می توان انها را جم اوری کرد قرمز رنگ ها برای خرید از جعبه ایتم ها مورد استفاده قرار میگیرد ، سفید ها برای اپگرید قدرت و لول سلاح ها و سبز رنگ ها برای پر کردن خط نوار سلامتی به کار می رود که البته سیستم اشنایی در این سری است.
بازی همراه با درگیری های زیاد سیستم پلتفرمینگ مناسبی نیز دارد همان طور که اشاره کردیم ما دو نوع قدرت در اختیار داریم که این قدرت ها توانایی هایی برای رد کردن این بخش ها نیز در اختیار ما می گذارند که البته در مبارزه با دشمنان نیز کاربرد بسیاری دارد. مورد بخصوص دیگر در بخس تیراندازی بازی حذف سیستم Lock on هستش که در بسیار موارد دردسرساز می شود و گیمر مجبور هستش تا زاویه دوربین را سریع در وسط مبارزه با توجه به دید و عکس العمل سریع خودش تغییر بدهد و دشمن را به درستی مورد هدف قرار دهد

چند ضرب هایی لذت بخش

تنوع دشمنان بازی بسیار بالاست در هر قسمت از بازی کلکسیونی از دشمنان ریز و نسبتا درشتی با ما روبرو می شود که به صورت هوایی و زمینی با ما درگیر می شوند و بسیار چالش برانیگز هستند و همانطور که اشاره کردم وقتی این دشمنان از نوع خواص درکنار هم قرار میگیرند چالش مرحله بسیار بالاتر می رود اما متاسفانه باس فایت های اصلی بازی و حتا میبی باس های بازی نه تنها در این سری بلکه در این سبک حرف زیادی برای گفتن ندارن مینی باس ها که از تنوع بالایی برخوردار نیستن و یا حتا مینی باس محسوب نمیشن و باس فایت های اصلی و بزرگ نیز خیلی اندک بوده و سیستم مبارزه با انها بسیار اسان هستش و چالش زیادی را نمی طلبه متاسفانه در طراحی این اهریمنان نیز کم کاری صورت گرفته همین باس فایت های اصلی از سراحی با جزییاتی برخوردار نیستن و به شکلی ضعیف طراحی شدن شکل ظاهری باقی دشمنان نیز از جزییات بالایی برخوردار نیست و فقط به صورت یک اهریمن ژولیده و کدر روبروی ما گنجانده شدن چهره شهصیت های داخل بازی از جمله Mundus و یا همسر وی نیز بسیار ساده و بدون دقت کافی پرداخت شده است اما نسبتا این ضعف روی شخصیت های اصلی دانته و ورجیل برطرف شده و از طراحی مناسبی بهره مند هستن.گرافیک کلی بازی نیز انچنان تعریف خاصی ندارد موتور UE3 در بازی به کار برده شده و این استدیو قبلا توانایی خودش را با این موتور در بازی Enslaved به نمایش گذاشته ولی نسبتا در DMC نیز انچنان بدون نقص نیست بافت ها و تکسچرهای بازی در اکثر نقاط بی کیفیت بوده و حتا از لحاظ بصری چیز دندان گیری ندارد اما طراحی هنری بازی مخصوصا تشعشات مبارزات ضربه ها و نورهای ساتع در این هنگام بسیار زیبا بوده و کار هنری خوبی را عرضه می کند حس جهنمی و بهشتی بازی نیز به خوبی طراحی شده و جو و اتمسفرحاکم در بازی با خلاقیت تمام در بازی وارد شده اما در کل باید گفت گرافیک بازی نسبت به عناوین هم سبک خود مخصوصا قسمت قبلی خود چیز دندان گیری نشان نمی دهد.
موسقی راک این سری همیشه مورد ستایش بوده و در این قسمت هم مورد ستایش هست مثل گذشته در هنگام مبارزات موسیقی هیجان انگیز بازی شروع می شود و شما را وادار می کند تا در میدان شور به پا کنید و قلع و قم کنید ، اما خب این صداگذاری همانند سری های قبل به یادماندنی نیستن هم موسیقی بازی و هم موزیک بخش ایتم ها و منو همگی در یک سطح گذرا قرار دارن البته این هم شاید برای قشر جدید که با این سری اشنا میشن تفاوت زیاد نداشته باشد صداگذاری بازی نیز در سطح بالایی قرار دارد و هر حرکت شما بی توجه باقی نمانده و با هر ضربه خود صدای ان را خواهید شنید کار دوبله نیز در سطح مناسبی قرار گرفته و باور پذیری لب خوانی انها قابل قبول است. مهمترین نکته در زمینه دوبلاژ به کار رفتن الفاظ رکیک و بد دهن گویی های زیاد شخصیت های داخل بازی هستش مخصوصا دانته ، میشه گفت یکی از تفاوت های اصلی بین شرق و غرب همین الفاظ هستش بیش از 90 درصد عناوین شرقی همیشه ادبیات به کار رفته حتا به صورت شوخی بسیار کتابی و با رعایت حداکثری شئونات هستش این در حالیه که عنوانی مثل DMC که سطح دیالوگ هاش مثال زدنی بود این بار در دستان شخصیت اصلی به اندک بیراه ای کشیده شده بود اما خب با این حال می توان نسبت به جو داستانی بازی از این مورد چشم پوشی کرد و به نجوه روایت داستانی تلقی داد.
یکی از مهمترین عوامل در روایت داستانی بازی هستش داستان بازی این بار یک ریبوت خواهد بود یک نگاه به گذشته به قبل از هر چیزی که دیده اید به زمانی که دانته هنوز خود را نیافته بود تا این که دختری با نام Kat با او ملاقات می کند او توضیح می دهد که رازهایی در گذشته دانته وجود دارد و در اریکه قدرت این Mundus هستش که فرمانروایی می کند او همه چیز را کنترل می کند زندگی مردم را کنترل می کند حتا اب و غذای مردم را نیز کنترل می کند و ذهن و فکر مردم را به تسلط خود در اورده است اینجاست که دانته با Kat همراه می شود ورجیل را ملافات می کند و گذشته خود را می یابد همراه با ورجیل به مبارزه با موندس و نجات دنیا بپردازد مبارزه ای که برای کسانی که قسمت های قبل را بازی کردن نتیجه ای معلوم دارد و برای کسانی که برای اولین بار با این سری اشنا می شوند بسیار لذت بخش خواهد بود داستان بازی بسیار زیبا ساخته و پرداخته شده و اتفاقا این ار هر دو قشر کهنه کار و جدید را مشتاق کرده و راضی می کند در این بین شخصیت پردازی دانته که از مهم ترین موراد این بازی محسوب میشد یک دهم قسمت های قبل نیست اما برخلاف تفکراتی که در ذهن ها بود برای این بازی بسیار زیبا و در خور توجه ظاهر شده و میشه گفت NT توانسته که هر دو قشر منتظر این بازی را راضی نگه دارد و یک کار قابل قبول را ارائه کند اما چیزی که وضاحه اینه که کار باید به دست کاردان سپرده شود. ولی کلیت بازی ساخته شده چیز جدیدی را ارئه نمی دهد میشه گفت تلاشی که NT انجام داده بسیار عالی و در خور توجه بود اما یک اصولی که در این سری وجود داشت حسی بود که در محیط و جو بازی به گیمر منتقل میشد مخصوصا رفت و برگشت های همیشگی ، تعداد زیاد باس فایت ها و مبارزاتی چند برابر هیجان انگیرتر از این قسمت ، و مخصوصا تزریق حس و حال واقعی دنیای اهریمنی میشه گفت اهریمن های موجود در قسمت های اول تا سوم در همه لحاظ یک اهریمن واقعی بودن و حتا جو و اتمسفر بازی هم با این نحوه هم خوانی داشت اما در قسمت چهارم و مخصوصا نسخه ریبوتش از این قضیه به طور خاصی جدا شده و فلسفه اهریمن را با نگرشی متفاوت معرفی کردن که البته این خودش هم جای مثبت داره هم منفی. با این حال همانطور که اشاره کردم این بار ما با یک DMC خوب مواجه هستیم و خوشحالیم که این ریبوت به سرنوشت نسخه های عناوینی همچون NG 3 و RE 6 دچار نشد و توانست اندک اصالت باقی مانده خود را از گذشته ای بزرگ و با اقتدار نگه داشته و حفظ کند.